Metoda Callana została opracowana w latach 60. ubiegłego wieku przez Anglika Robina Callana. Zyskała ona dużą popularność ze względu na szybkie postępy kursantów na każdym etapie nauki. Obecnie jest to jeden z najbardziej popularnych sposobów nauki języka angielskiego w Polsce.
Założenia metody
Głównym założeniem metody Callana jest automatyzacja mówienia w obcym języku oraz wyeliminowanie towarzyszącego mu wstydu. Podczas zajęć zarówno lektorzy, jak i uczniowie posługują się tylko i wyłącznie językiem obcym. Jednocześnie kursanci są zmuszani do mówienia, niezależnie od poziomu ich umiejętności oraz indywidualnej nieśmiałości. Lektorzy korygują błędy uczniów od razu po ich wystąpieniu. Tego rodzaju rygor pozwala oswoić się z językiem i jego słownictwem, przyspieszyć czas reakcji w akcie komunikowania się – kursant nie powinien myśleć o gramatyce wypowiadanych zdań, proces mówienia ma być mechaniczny. Ważnym elementem metody są także częste zmiany lektorów – zabieg ten ma na celu zapoznanie uczniów z różnymi akcentami i sposobami mówienia. Ponadto, lektorzy mówią bardzo szybko (nieco szybciej niż wynosi naturalne tempo mówienia rodzimych użytkowników danego języka) – wszystko po to, by uczniowie od najwcześniejszych etapów nauki przystosowywali się do rzeczywistości języka obcego i przestali tłumaczyć każde usłyszane słowo na język ojczysty. Zajęcia prowadzone są w niewielkich grupach, by każdy z kursantów mógł aktywnie uczestniczyć w lekcji.
Ważnym elementem nauki są także ciągłe powtórki materiału oraz regularnie przeprowadzane dyktanda.
Metoda Callana składa się z dwunastu etapów. Na każdym kolejnym etapie student poznaje określoną liczbę słów oraz problemy gramatyczne. Po zakończeniu ostatniego etapu nauki, kursant jest przygotowany do przystąpienia do egzaminu Cambridge Advanced Certificate (CAE).
Zajęcia prowadzone metodą Callana odbywają się najczęściej w trybie 50+50 minut. Każda 50-minutowa lekcja posiada następującą strukturę: mówienie (25 minut), czytanie (10 minut), pisanie (5 minut) i znowu – mówienie (10 minut).
Zalety i wady nauki metodą Callana
Metoda Callana posiada zarówno zwolenników, jak i zadeklarowanych przeciwników. I jedni, i drudzy, argumentując swoje stanowiska, zwracają uwagę na konstytutywne cechy tej metody.
Wśród zalet nauki metodą Callana wymienić należy:
-
stosunkowo szybki proces uczenia się
-
nastawienie na wyrobienie zdolności efektywnej komunikacji w języku obcym – nauka słyszenia, rozumienia i mówienia
-
przezwyciężanie skłonności do myślenia w języku ojczystym w trakcie rozmowy w języku obcym
-
wyrabianie mechanizmów używania danego języka (nawyków językowych) – ćwiczenia mające na celu doprowadzenie ucznia do pewnego stopnia automatyzmu językowego
-
konieczność posługiwania się tylko i wyłącznie językiem obcym w czasie lekcji
-
skuteczne przełamanie bariery językowej, strachu przed wypowiadaniem się w obcym języku, przezwyciężenie niepewności co do własnych umiejętności językowych oraz nieśmiałości
-
systematyczne powtarzanie materiału na kolejnych lekcjach
-
różnorodność wprowadzanego słownictwa
Tak jak każda metoda nauki języka, system opracowany przez Robina Callana posiada również wady:
-
nie kładzie dostatecznego nacisku na naukę czytania i pisania
-
umiejętności wyniesione z kursu prowadzonego metodą Callana sprawdzają się w najbardziej typowych sytuacjach komunikacyjnych, mogą jednak okazać się niewystarczające w przypadku bardziej złożonych kontekstów porozumiewania się
-
wymaga maksymalnego skupienia przez cały czas trwania zajęć
-
może być mało atrakcyjna dla kursantów
-
wymaga ogromnej systematyczności – każde opuszczone zajęcia to trudna do nadrobienia strata